Jarige kleindochter en de reis gaat beginnen

Zaterdag26 oktober vierde onze Ninte  haar verjaardag, eigenlijk werd ze zondag pas 7 jaar maar alle gasten kwamen vandaag.  En wat zag ze er mooi uit.  Helaas waren opa en oma Eshuis er niet want opa had een valpartij op het station. Gelukkig liep het redelijk goed af. Na een hele gezellige middag kwam voor ons het moment van afscheid en daar vloeide toch een traantje bij. Tot gauw lieve kinders en kleinkinders.

En toen was het opeens zondagochtend, vroeg uit bed en de laatste dingetjes thuis, boel afgesloten en daar gingen we.... De caravan ophalen in Moerstraten.  Hermie had de koffie klaar, nog even een laatste bakkie en dan gedag zeggen tegen Ellie, Maarten, Hermie en Theo. We werden uitgezwaaid en met , helaas een stevig windje, vertrokken we eindelijk. onze reis naar  Spanje is begonnen!

,Ondanks de wind maar gelukkig met een gezellig zonnetje, verliep de reis voorspoedig totdat we in Luxemburg aankwamen , dringend benzine nodig hadden en de afslag voor de benzinepomp misten. We reden maar door totdat we de volgende zagen en dat was een heel eind! Wat erger was....we moesten ook weer terug met als gevolg dat we in het donker aankwamen in Saint Avoid bij onze camping Le Felsberg. Wat moesten we daar een steile helling op zeg! En degenen die mij kennen, weten wat een held ik ben in de auto. Ik zweette peentjes. Maar de auto en Noel natuurlijk deden het fantastisch.

 

We stonden prima en begonnen de volgende ochtend opgewekt aan de 2 e reisdag. Ook die verliep voorspoedig. We kwamen om een een of 5  in Dardilly bij Lyon aan en ik heb nog nooit zo'n enge kruising als daar meegemaakt, zelfs Noel vond het naar. Maar hij loodste weer met het  grootste gemak de auto en caravan door de drukte heen en we kwamen veilig aan. Caravan weggezet en geprobeerd via WiFi contact te maken met thuis. Dat lukte niet maar we raakten wel in gesprek met een paar gezellige mensen uit Oosterhout. 3 wijntjes later hadden we nog net de moed om een blik soep open te maken en een stokbroodje te eten voordat we ons bedje opzochten.
De volgende ochtend vertrokken we vroeg en de eerste kilometers waren voor Didi, mijn naam is angsthaas, een nachtmerrie. We moesten over enge rotondes, drukke wegen, het verkeer vloog om ons heen maar ook nu ging alles weer goed. Er stond een stevige wind en het was bewolkt. Als we stopten voor een pauze was het fris en we konden ons moeilijk voorstellen dat het straks warmer zou zijn. De Spaanse grens kwam al aardig in zicht.
Om een uur of 4 kwamen aan op onze eerste Spaanse camping Les Pedres in Capmany. Dit ligt aan de voet van de Pyreneeën in een bos van oude kurkbomen. De eigenaren zijn Nederlanders. En ja hoor...hier kon ik een wifikaart kopen. Werkt niet helemaal zoals ik had gehoopt maar ik kan nu toch mijn blog bijwerken, wat berichtjes versturen  en wat spelletjes spelen. Hoe bedoelt u...verslaafd??