Mijmeringen

Loop ik daar vanmorgen over de camping naar de keuken om de vaat te doen, maak onderweg een praatje met wat buren, wordt geroepen om een kop koffie te drinken door iemand waar we gisteren een kacheltje voor in de voortent hebben gekocht, ja het schijnt hier echt wel eens guur te worden....kom uiteindelijk in de camping keuken aan, doe mijn afwasje terwijl we gezellig staan te praten, loop nog even naar de receptie om "De Week" op te halen, een gratis Nederlands tijdschriftje met de laatste nieuwtjes over de Costa Blanca en tevens een t.v. gids en geniet van het uitzicht over de baai van Altea. Tegen de tijd dat ik weer terugkom bij de caravan is de ochtend bijna om. Noel zit te lezen in het zonnetje en heeft zelf maar een kop koffie gezet. Ik voel me een beetje schuldig want hij heeft vannacht een jichtaanval gehad en doet het vandaag rustig aan. Gelukkig heeft hij altijd een kuur op voorraad die over het algemeen snel werkt. Onderweg kreeg ik allerlei tips wat Noel vooral moest proberen; kersensap drinken en als het enigszins kan ook kersen eten, veel water drinken, een bepaald medicijn die je bij de Pharmacia kan kopen voor € 3,00, ijs op je voet doen, je voet warm houden etc. Allemaal goed bedoeld...!
Ondertussen liep ik dus te mijmeren.....hoe doen die Ierse travellers dat toch? Zij hebben geen campingkeuken, toiletten, douches of wat dan ook. Zij staan geparkeerd langs de kant van de weg of op een rotonde. Ik neem mijn petje af voor die vrouwen want hoe gezellig zo'n afwasje ook is, ik moet er niet aan denken om dat te moeten doen zonder stromend water en afvoer. Dan heb ik het nog niet eens over de toiletgang of douchen. Bovendien staan zij niet onder het warme Spaanse zonnetje maar in de koude Ierse regen. Hoe komt een mens toch op zulke gedachten hè?
Na de lunch had ik nog net even tijd om een uurtje in de zon te zitten en toen was het al weer tijd om naar het smartlappenkoor te gaan. Een uurtje heerlijk zingen , Edelweiss, de glimlach van een kind, droomland, south of the border aiaiai en daarna nog een half uur oefenen voor het kerstkoor. Vooral Happy Christmas (John Lennon) is moeilijk. De mannen beginnen, de vrouwen een stukje en dan begint de ellende....de mannen zingen en de vrouwen moeten er tussen door op het juiste moment . En boy dat valt niet mee.... maar het is leuk en we hebben nog een paar weken de tijd.
Tegen 6 uur ben ik weer terug, nu is het toch te fris om buiten te zitten en we schuiven naar binnen, eten klaarmaken en dan uitrusten. Wat kan een mens toch moe worden van al dat overwinteren. Vraag me nog steeds af hoe die Ierse travellersvrouwen dat doen!

De Spaanse herfst is begonnen.

Alweer een week om. De tijd vliegt voorbij. Ik hoor  je denken.....wat doen jullie dan de hele dag? We beginnen de dag met een lekker ontbijtje, mail lezen, Word Feud bijwerken, ik moet mijn W F maatjes tenslotte tevreden houden, praatje maken met onze Ierse buurtjes, een beetje in de ochtendzon zitten en heel af en toe werken we ook een beetje. Kijk maar!







Zo stond de caravan er eerst bij op het grint en dat kan stuiven! En daarom spant Noel een soort gaas rondom de voortent.

Dit gaas wordt gebruikt om onder de olijfbomen te leggen en zo worden de olijven opgevangen. Op de camping wordt het dus op deze manier gebruikt en met één van onze buren is Noel dit wezen halen bij de Spaanse boerenbond.















De schone lakens hangen lekker te drogen en zijn binnen een uurtje droog!

En tussendoor maken we heerlijke wandelingen, bezoeken de gezellige Spaanse markten met groente- en fruitsoorten die wij nog nooit gezien of geproefd hebben, genieten van alle geuren en kleuren, de heerlijkste kruiden, bloemen, verse vis en dan moet er natuurlijk uitgerust worden op een terrasje.
Uiteraard moeten er ook boodschappen gehaald worden. We zijn er achter dat er een Albert Heijn en een Jumbo vlak bij is. Die verkopen echt alles wat je thuis ook kan kopen, er zijn Nederlandse, Engelse en Ierse winkels, pubs en restaurants, er is zelfs een Nederlandse snackbar. In Benidorm schijnt het nog gekker te zijn maar daar zijn we nog niet geweest.

Wel heel grappig....loop je daar in shorts, heerlijk in het Spaanse zonnetje 2200 kilometer van huis en dan zie je zoiets! Gaan we toch maar voor de paella schat?


Woensdagochtend ben ik voor het eerst naar een keramiekgroep geweest en vond dit erg leuk. Ik was verrast over de werkstukken van mijn medecursisten, of ik ooit zo goed word.....??

 Donderdagmiddag ben ik naar het smartlappenkoor geweest, dacht dat het een groot seniorengehalte zou hebben maar dat viel heel erg mee, een gemengde groep vrouwen en mannen die heel veel plezier met elkaar hebben, leuke dirigente, ik heb genoten. Ze hebben me ook gestrikt voor het kerstkoor. Op 23 december is er een optreden samen met het Engelse koor. Lijkt me leuk!

Wij zijn er ondertussen achter dat het niet verstandig is om tegen een uur of 4 naar Albir te wandelen voor een boodschapje of terrasje. De verleiding om ergens te stoppen om een hapje te eten, is dan wel erg groot. (snap niet waarom deze foto er 2 keer op staat maar krijg het niet meer verwijderd)

Vrijdagmiddag wilden we nog even een boodschapje doen bij de ijzerwarenhandel om de hoek. Het was 's middags bewolkt geworden en toen we uit de winkel kwamen, begon het te regenen.  We vonden het wel een goed idee om even te schuilen en een glaasje wijn te drinken.

We belandden in een Engels restaurantje/pubje "Wyndhams" waar ze de echte Engelse Fish and chips met mushy peas serveerden. (dat groene prutje is dus die mushy pies) En je snapt het al...we konden de verleiding niet weerstaan en hebben het ons prima laten smaken! En de nasmaak was nog beter toen we afrekenden en € 13,00 inclusief fooi  voor 2 heerlijke maaltijden en ieder 2 grote glazen wijn moesten betalen.

En toen sloeg 's avonds de Spaanse herfst echt toe. De regen kwam met bakken uit de hemel,  het stormde en het was koud. Gelukkig lagen wij heerlijk warm onder onze donzen dekbedjes. Dan is de regen op het dak van de caravan wel heel gezellig.

De volgende dag, zaterdag, was het gelukkig weer droog maar fris met een flinke wind. We besloten om eens in Jalon te gaan kijken. Een plaatsje zo'n 35 km. landinwaarts waar je lekkere wijn en paella kan proeven. De weg er naar toe is erg mooi maar heel bochtig. Voor degenen die mij goed kennen en weten dat ik een echte held ben in de auto, begrijpen dan ook ik dat regelmatig met de oogjes dicht heb gezeten.

Op de terugweg zijn we gestopt in Javea en hebben een eindje langs het strand gelopen. De golven waren hoog maar dat is helaas niet zo goed te zien op de foto's.

En toen we weer terugkwamen in Altea was de ondergaande zon over de baai zó mooi dat ik die toch ook even wil laten zien.

Hoe mooi en gezellig het hier ook is, we beseften heel goed dat de Spaanse Goedheiligman weer aangekomen is in Nederland en dat we dan toch wel ver bij de kleinkinderen weg zijn. Het was voor opa en oma dan ook even slikken toen we deze foto's zagen:

Maar we weten zeker dat Sint en Piet een heel leuk cadeautje in de schoentjes van Marnix, Thijmen en Ninte hebben gestopt!

En zo vliegen de dagen voorbij. Zondag zijn we even naar de markt gelopen in Albir, geprobeerd wat aan deze blog te werken maar de wifi is zo traag op de camping en ik werd er tot 2 keer toe afgegooid. Alles wat ik er op had gezet, was verdwenen. Ik kon wel janken!! En om het allemaal nog leuker te maken, lukte ook het internetbankieren niet. Daarom besloten we vanmorgen toch nog eens te informeren bij een internetwinkel in de buurt samen met onze buurtjes Benny en Gerda uit Doesburg die een gebarsten scherm hebben op de laptop. De eigenaar is een Nederlander en die vertelde dat we een soort versterker op de laptop kunnen laten plaatsen waardoor wifi het beter zou doen. We hadden eigenlijk al besloten om morgen weer terug te gaan met de laptop toen één van de andere buren vertelde dat er bijna geen verschil is als je zo'n versterker plaatst.

En nu zit ik dus in het internetcafé van de camping. Internetbankieren is gelukt en ik hoop dat het plaatsen van dit stukje ook lukt. Het is gratis, 1 minuutje lopen van de caravan vandaan en ook nog uitzicht op zee! 







Camping Cap Blanche

Het heeft even geduurd voordat we het één en ander aan de praat hadden wat de computer betreft, emailen etc. en ik ben er nog niet van overtuigd dat het echt allemaal gaat lukken.  Maar we staan ondertussen al een weekje op camping Cap Blanche in Altea. We arriveerden donderdag 31october de verjaardag van onze jongste kleindochter Niamh die al weer 5 jaar is geworden. Deze foto is genomen tijdens de avondvierdaagse. Wat een plaatje is het toch he?

 Zo grappig...toen we naar de door ons uitgezochte plek reden, werden we aangesproken door golfkennissen van Noel. Ze stonden op een veldje naast ons en alsof dat al niet toevallig genoeg was, stonden we ook nog eens naast een Iers echtpaar, Tom en Ruth. De plek waar we staan, is heel rustig in vergelijking met de rest van de camping die overspoeld is met Nederlandse overwinteraars die hier al jaren komen. Ze staan in het midden, heel dicht bij elkaar en dat benauwt ons een beetje. Zoals we nu staan, is prima.
De dag nadat we aankwamen, je zal het niet geloven, we wilden net wegrijden van de camping om wat boodschappen te gaan doen, werden we opeens geroepen en stonden de ouders van een vriendinnetje van onze dochter voor onze neus! Wat een klein wereldje.
Ondertussen staan we hier nu een week, Noel gaat bijna iedere dag jeu de boulen, ik ben veel naar het strand geweest, we hebben de nabije omgeving een beetje verkend (supermarkten!) en het begint een heel klein beetje vertrouwd te raken.
Het weer is tot nu toe fantastisch, zo rond de 25 graden maar volgende week wordt het wat koeler.

En ja hoor... dat poppetje in zee ben ik!

Jarige kleindochter en de reis gaat beginnen

Zaterdag26 oktober vierde onze Ninte  haar verjaardag, eigenlijk werd ze zondag pas 7 jaar maar alle gasten kwamen vandaag.  En wat zag ze er mooi uit.  Helaas waren opa en oma Eshuis er niet want opa had een valpartij op het station. Gelukkig liep het redelijk goed af. Na een hele gezellige middag kwam voor ons het moment van afscheid en daar vloeide toch een traantje bij. Tot gauw lieve kinders en kleinkinders.

En toen was het opeens zondagochtend, vroeg uit bed en de laatste dingetjes thuis, boel afgesloten en daar gingen we.... De caravan ophalen in Moerstraten.  Hermie had de koffie klaar, nog even een laatste bakkie en dan gedag zeggen tegen Ellie, Maarten, Hermie en Theo. We werden uitgezwaaid en met , helaas een stevig windje, vertrokken we eindelijk. onze reis naar  Spanje is begonnen!

,Ondanks de wind maar gelukkig met een gezellig zonnetje, verliep de reis voorspoedig totdat we in Luxemburg aankwamen , dringend benzine nodig hadden en de afslag voor de benzinepomp misten. We reden maar door totdat we de volgende zagen en dat was een heel eind! Wat erger was....we moesten ook weer terug met als gevolg dat we in het donker aankwamen in Saint Avoid bij onze camping Le Felsberg. Wat moesten we daar een steile helling op zeg! En degenen die mij kennen, weten wat een held ik ben in de auto. Ik zweette peentjes. Maar de auto en Noel natuurlijk deden het fantastisch.

 

We stonden prima en begonnen de volgende ochtend opgewekt aan de 2 e reisdag. Ook die verliep voorspoedig. We kwamen om een een of 5  in Dardilly bij Lyon aan en ik heb nog nooit zo'n enge kruising als daar meegemaakt, zelfs Noel vond het naar. Maar hij loodste weer met het  grootste gemak de auto en caravan door de drukte heen en we kwamen veilig aan. Caravan weggezet en geprobeerd via WiFi contact te maken met thuis. Dat lukte niet maar we raakten wel in gesprek met een paar gezellige mensen uit Oosterhout. 3 wijntjes later hadden we nog net de moed om een blik soep open te maken en een stokbroodje te eten voordat we ons bedje opzochten.
De volgende ochtend vertrokken we vroeg en de eerste kilometers waren voor Didi, mijn naam is angsthaas, een nachtmerrie. We moesten over enge rotondes, drukke wegen, het verkeer vloog om ons heen maar ook nu ging alles weer goed. Er stond een stevige wind en het was bewolkt. Als we stopten voor een pauze was het fris en we konden ons moeilijk voorstellen dat het straks warmer zou zijn. De Spaanse grens kwam al aardig in zicht.
Om een uur of 4 kwamen aan op onze eerste Spaanse camping Les Pedres in Capmany. Dit ligt aan de voet van de Pyreneeën in een bos van oude kurkbomen. De eigenaren zijn Nederlanders. En ja hoor...hier kon ik een wifikaart kopen. Werkt niet helemaal zoals ik had gehoopt maar ik kan nu toch mijn blog bijwerken, wat berichtjes versturen  en wat spelletjes spelen. Hoe bedoelt u...verslaafd??